Preminiemen U10
Met de ziekte van en met de sleutelbeenblessure van Fille missen we vandaag twee smaakmakers, maar gelukkig kunnen wij nog wat speciallekes in de strijd gooien. Met de kwaliteiten van de negen andere U11-toppers gaan we voor de volgende overwinning, deze keer tegen Brecht. De heenwedstrijd werd afgelast door het winterse weer, waardoor het geleden is van in de eerste seizoenshelft dat we het opnamen tegen die stevige ploeg. Met een 6-5-verlies (of was het toen 6-5-gelijk?) en een 7-4-overwinning als historiek dit seizoen kan de wedstrijd alle kanten opgaan. Met de steun en aanmoedigingen van de vele supporters moet dat zeker weer lukken!
De ploegopstelling van vandaag is misschien voorspelbaar, maar tegelijk vallen de puzzelstukjes ondanks twee afwezigen toch weer in zijn plooi: Wout in doel, achteraan Mathias, Sen, Stan en Ousmane. Op het middenveld Bent, Ferre en Louis. In de spits leeft Pelle zich uit.
De eerste aanvalsgolf komt van onze thuisploeg. Ze draaien uit op enkele hoekschoppen, maar daar kan geen positief gevolg aan gegeven worden. Tot Louis met links (en ook met het geluk van de ploeg in vorm en met de hulp van een bezoekende verdediger) de 1-0 kan scoren. Met de stevigheid van Ferre, met de snelheid van Bent en met de dribbels van Pelle hebben de bezoekers het erg moeilijk. Ook met de stevigheid van Stan, met de over-mijn-lijk-mentaliteit van Mathias en met het enthousiasme van Sen en Ousmane weten ze geen raad.
Tijdens de eerste pauze wordt gewaarschuwd: we moeten blijven voetballen en Brecht niet in de match laten komen. En dan pakt Team U11 uit met enkele prachtige acties. In eerste instantie kan Pelle een mooie actie niet afronden, maar meteen erna kan Ferre Pelle bereiken die op zijn beurt Bent vindt die in één tijd trapt. De keeper kan de bal nog net van onder de lat tikken. Luid en spontaan applaus weerklinkt onder het nieuwe afdak. Nadat Bent zijn tegenstander als een sneltrein voorbij gaat, trapt Pelle op de paal. Wanneer Sen hetzelfde doet op de rechterflank kan Pelle wél de 2-0 scoren. Met het tiki-taka-voetbal van Bent, Pelle en Louis is het moeilijk voor de bezoekers om zich in de match te knokken.
In het derde kwart wordt er niet gescoord en kunnen we wél beroep doen op een opvallend extraatje. Metde benen van Hilde op het veld komt het wel goed. De dribbels van Louis zijn soms echt waanzinnig mooi om te zien. Achteraan vechten Stan en Ousmane stevige duels uit met de boomlange aanvaller van Brecht. Met de cleansheetmodus van Wout op actief komt het goed vandaag!
Met het zolenwerk van Louis starten we het laatste deel: hij zet drie verdedigers in de wind en kan ook zelf afronden: 3-0. Een schot van Ferre wordt uit de winkelhaak geranseld door de bezoekende doelman en ook Bent kan de keeper net niet verrassen. De blauw-gele bezoekers proberen goed te voetballen en dreigen ook geregeld, maar met de vurigheid van Mathias achteraan valt niet te sollen. Met het tactisch inzicht van de coach zetten we de kers op de taart. Hij verschuift Ferre naar de rechterflank, Bent naar de spits en Pelle naar de linkerflank. De eerste actie van Ferre levert de 4-0 op: zijn voorzet wordt door Pelle afgerond. Wanneer Bent een bal vol in het gezicht krijgt, juicht Stan (met de empathie van Ed?) dat hij in de spits mag staan in de laatste minuten.
Een mooi gebaar van Brecht willen we toch ook nog vermelden: met allemaal twee verschillende sokken aan steunen ze de actie #steunkousen: “anders zijn is oké”. Daarvan waren wij niet op de hoogte, anders hadden we zeker meegedaan, toch?!
Vandaag schrijven de jongens geschiedenis. Met deze overwinning zetten ze een reeks neer van 8 gewonnen wedstrijden op een rij, waarvan 7 na de winterstop. Indrukwekkend.
Groeten
Tim
- Gegevens
- Hits: 45
Straffe stoten
De vorige wedstrijd is nog maar net gedaan of daar komen de eerste zorgen al richting de wedstrijd in en tegen Kalmthout. Fille valt ongelukkig tijdens een veldrit en breekt zijn sleutelbeen, Stan krijgt brandwonden op zijn rug en Milan wordt in zijn bil gebeten door een hond. Tot overmaat van ramp wordt Sen nog ziek in de loop van de week. Straffe stoten allemaal! De uitgebreide ziekenboeg bezorgt de coach vooraf de nodige kopzorgen. Gelukkig kan Sen toch nog als 9e speler mee. Na enkele vroege matchen staat er nu een late wedstrijd op het programma voor de U11. Pas om 15u30 wordt de aftrap gegeven in en tegen Kalmthout. Na wat tiki-taka tijdens de opwarming, wat peptalk en de gekende twee vragen zijn onze mannen er klaar voor.
En dat bewijzen ze meteen. Na enkele seconden is het eerste schot richting doel daar al, maar Bent trapt op de keeper. Louis trapt iets later in het zijnet. In het eerste kwartje is het éénrichtingsvoetbal richting het doel van KSK. Een doelpunt kan dan niet uitblijven. Op een corner van Milan kan Pelle subtiel de bal in doel verlengen: 0-1. Enkele minuten later kan de thuisdoelman een schot van Milan nog afweren, maar Louis is goed gevolgd en kan de rebound binnentikken: 0-2. Louis is opnieuw goed gevolgd wanneer een schot van Pelle opzij wordt geduwd. Hij kan vanuit een scherpe hoek de bal toch nog tegen de netten trappen: 0-3 na één kwartje. Straffe stoten!
Onze boys denken dat de overwinning al binnen is en beginnen nonchalant aan het tweede deel. Wout moet tot 3 keer toe uitpakken met enkele straffe stoten om de 0 op het bord te houden. Ook Mathias en Ousmane kunnen enkele aanvallen van de thuisploeg onderbreken. Aan de overkant laat Bent de 0-4 onbegrijpelijk liggen. De bal naast trappen was moeilijker dan binnen, maar Bent kan het. Een straffe stoot. Het gevaarlijkste feit is misschien nog een aanval langs achter wanneer twee mama’s vanop de parking een bal richting de supporters werpen. Ook een straffe stoot!
Een beetje typerend voor deze groep is dat ze van tijd tot tijd wakker geschud moeten worden. Dirk waarschuwt tijdens de pauze voor Kalmthouts gevaar. We moeten blijven voetballen, anders kan het hier heel anders gaan uitdraaien. En het werkt. We zijn terug minder individualistisch, laten de bal het werk doen, proberen combinaties op de mat te leggen en creëren opnieuw kansen. Pelle trapt enkele keren overhaast en onbesuisd naast of recht op de keeper. Ook Bent heeft zijn torinstinct vandaag niet bij. ’t Zijn straffe stoten om zo’n kansen te missen. Kalmthout krijgt aan de overkant enkele hoekschoppen die we gelukkig collectief kunnen ontmijnen. Een mooie actie langs Ferre en Bent trapt Pelle op de keeper. Een vierde goal zou de thuisploeg helemaal uittellen, maar het lukt vooralsnog niet.
In het vierde en laatste deeltje luistert Pelle naar de tips die hem zijn ingefluisterd (“Scoor gauw die vierde en dan is ’t klaar.” of “Pelle, je moet eens proberen naast de keeper te trappen.”) Op een diepe bal van Mathias kan Pelle alleen doorgaan en deze keer trapt hij wel rustig naast de keeper: 0-4. Jammer genoeg kunnen we de clean sheet niet houden. Dat had Wout écht verdiend, want hij redt nog enkele goeie kansen van geel-rood. De 1-4 komt er na wat geharrewar voor doel.
Raar maar waar zijn onze U11-spelers stiekem al een beetje bezig met statistieken want daarin zien we ook al enkele straffe stoten! Op naar volgende week dan zeker…
Groeten
Tim
- Gegevens
- Hits: 65
(*) In onderstaand verslag ontdek je allerlei emoties en gevoelens. Deze kwamen allen aan bod tijdens de U11-wedstrijd van KSVW op en tegen Loenhout.
Met 10 toppers (maar zonder trainer Dirk) trekt de U11-ploeg ietwat gespannen richting Loenhout. In de vorige wedstrijd tegen rood-wit gingen we immers kansloos ten onder. De interim-coach alias verslaggever gebruikt dit toch in zijn motivatiespeech. Onze jongens zijn geprikkeld en willen iets recht te zetten, maar kijken eerlijk gezegd ook een beetje met een angstig gevoel en paniekerige blikken richting de grote, sterke jongens van de thuisploeg.
Tijdens de opwarming zijn enkele spelers zenuwachtig en bang, maar tegelijkertijd ook uitgelaten en hoopvol. Sommige spelers lijken moe en futloos, maar door een beetje vurigheid in de stem van de coach worden ze toch levendig. Na dé twee vragen van de coach zijn ze enthousiast om aan de wedstrijd te beginnen. Pelle en Mathias mogen de tegenstander eerst bestuderen langs de zijlijn. Wout neemt zijn vertrouwde plaats onder de lat in. Louis start als verdediger met Ousmane en Ferre naast hem. Daardoor gaat Sen een rij hoger spelen. Milan verdeelt vanop zijn vaste middenveldplaats, Fille op links en in de spits start Bent. Het veld is –Loenhoutwaardig– erg groot en dat gaat onze boys ruimte geven!
De eerste actie na de aftrap geeft meteen een gelukzalig gevoel: korte combinaties leveren al snel een eerste schot(je) op doel op. Ook de tegenstander legt enkele mooie acties op de mat, waardoor het duidelijk is: dit wordt een topmatch om duimen en vingers van af te likken. Bij een hoekschop van Fille is iedereen te verbaasd om de bal in doel te verlengen. Als daar iemand zijn teen kan tegenzetten, is het goal. Maar op de counter ligt alles open en kan de thuisploeg op 1-0 komen. Onze jongens staan er verbijsterd naar te kijken. In de minuten daarna knokken onze jongens zich naar de 1-1. Eerst mikt Bent over en Milan nog op de keeper, maar na een actie op links van Fille brengt hij de bal strak voor doel. Aan de tweede paal komt Sen goed ingelopen en kan hij simpel binnentikken. Dolblij is Sen met zijn doelpunt! Zo eindigt ook het eerste kwartje.
In het tweede kwart komen Pelle en Mathias in de ploeg. Fille en Louis gaan even rusten. De thuisploeg neemt het heft in handen en zij voetballen enkele goede kansen bij elkaar. Het geeft een onbehaaglijk gevoel; dit kan niet blijven duren. Gelukkig voor ons zijn de thuisspelers ongelukkig en soms onstuimig in hun afwerking. Mede dankzij stevig verdedigend werk van o.a. Wout, Mathias en Ousmane komen ze maar één keer tot scoren. Ook Ferre en Milan halen meermaals opgelucht adem wanneer ze weer eens een schot kunnen afblokken. Wij kunnen er aanvallend even weinig tegenover zetten en mogen tevreden zijn met de ruststand.
Na de ‘rust’ gaat Milan even rusten en Pelle moet gekwetst afhaken. Na een drieste actie van een thuisspeler zit hij verveeld en ietwat bedroefd de rest van de match te kijken met ijs op zijn voet. Louis speelt dan centraal en wil vooral aanvallend zijn voetballend vermogen tonen. Hij pakt uit met zot zolenwerk op de achterlijn (de tegenstander staat perplex); Louis krijgt de bal tot bij Fille die de 2-2 kan scoren. Het geeft ons nog meer moed om door te gaan. Ferre zet zich enkele keren mooi door op de rechterflank en ook Sen pakt weer uit met zowel verdedigend als aanvallend mooie acties. Na een corner van Fille verlengt Louis de bal in doel, maar de bal wordt snel terug het veld in getrapt. De scheids is onzeker… Gelukkig twijfelen ook de thuisspelers, blijft de bal liggen en knalt Louis dan toch overtuigend de 2-3 tegen de touwen. Opgetogen komen we weer even bij elkaar tijdens de pauze.
De koppen worden bij elkaar gestoken, we motiveren elkaar en gaan vol voor dat vierde doelpunt om de wedstrijd in een comfortabele plooi te kunnen leggen. De Loenhoutse spelers komen echter ook heel gemotiveerd aan de start van het laatste kwartiertje. Hun druk is overweldigend en onze jongens krijgen het benauwd. Wanneer een voorzet ongelukkig op het hoofd van Sen komt, vliegt de bal in eigen doel en staat het 3-3. Dat is een juiste uitslag, maar beide ploegen geloven nog in de overwinning. Bij ons voert de trainer alsnog een laatste wissel door op zo’n 7 minuten voor tijd. Bent heeft veel loopwerk verricht en gaat rusten. Louis schuift van de rechterflank door naar de spits en Ferre komt nog even zijn rechterflank belopen. Die wissel doet wonderen, want nadat we in de verdrukking staan, kunnen we de bal ontzetten (was het Milan?) en kan Louis alleen op de keeper afgaan. Hij werkt beheerst af en zorgt zo voor een enorme ontlading: 3-4! Zijn spurt richting de bank waar de voetbalmama’s zitten, kan meedingen naar de titel op de 60m spurt. Hij valt in de armen van zijn mama en de tranen zijn niet tegen te houden. Tranen van geluk, tranen van ontlading. In de laatste minuten is het pompen of verzuipen, bikkelen en strijden, knokken en betwisten. Aan de overkant kan Fille nét niet de doodsteek geven aan Loenhout. Zijn poging kan nog net door de keeper gered worden. Het laatste fluitsignaal zorgt voor een enorme ontlading waar het gejuich en de ziggezaggeziggezagge voor kippenvel zorgen!
Een zalig, zelfvoldaan en trots gevoel blijft hangen. Alleen maar lachende gezichten bij spelers en supporters, zelfs bij de van-het-veld-rollende Pelle. Onder de douches weerklinkt nog eens extra jolig, jong en plezierig gezang: boven op den berg! Proficiat, boys!
Groeten
Tim
- Gegevens
- Hits: 85
Spreekbeurt over mijn boekenverslaving en mijn laatst gelezen boek Lieve kinderen. De volgende spreekbeurt is van Veerle. Zij gaat jullie wat meer vertellen over haar hobby: boeken lezen! Het is aan jou, Veerle.
Beste klasgenoten
Zoals jullie weten, lees ik graag boeken. Maar écht graag hé. Ik houd zelfs op alfabetische wijze een overzicht bij van de boeken die ik gelezen heb. Bovendien houd ik ook alle boeken bij die ik al eens gelezen heb, voor ’t geval ik een bepaald boek nog eens wil herlezen. Ik weet het, het is soms echt erg. Mijn beste vriend Gert ergert zich soms aan mijn fanatieke boekenverzameling… Graag stel ik vandaag het boek voor dat ik afgelopen zaterdag heb gelezen, nl. “De Brasschaatse Driehoek”. Het boek gaat over een enthousiast ploegje voetbalmakkers van ongeveer 10-11 jaar. Ze trainen twee keer per week onder de deskundige leiding van hun coach Dirk. De coach hoopt natuurlijk dat iedereen zoveel mogelijk komt trainen om zijn talenten nóg beter te maken. In het weekend komen ze (al dan niet te laat) samen voor een wedstrijd. In dit verhaal spelen 9 jongens de hoofdrol (twee andere hoofdpersonages spelen in een ander verhaal dit weekend) en er zijn zoals gewoonlijk ook enkele leuke bijrollen voor hun papa’s of mama’s. Deze week maken ze de verplaatsing naar ‘een’ veld in Brasschaat. Papa Rob wou er willekeurig één kiezen, maar besloot uiteindelijk toch ook maar richting KSVB Driehoek te rijden.
De 9 jongens spelen zoals altijd 4 kwartjes. Tijdens de warming-up zijn ze op dit vroege uur nog niet allemaal volledig wakker, maar het fluitsignaal van de scheids werkt als een wekker. Nu wil ik graag het verhaal van de wedstrijd vertellen.
In de eerste minuten is het even aftasten hoe sterk de tegenstander voor de dag komt. Al snel blijkt dat onze paarse boys op dit kunstgras hun voetbalvermogen kunnen tonen. Na enkele aanvallende acties krijgen ze een corner. Fille draait de bal richting doel en de keeper verwerkt deze in eigen doel: 0-1. Niet veel later onderschept keeper Wout de bal en trapt snel uit. Milan controleert de bal en zet Fille alleen voor de thuisdoelman. Via de paal trapt hij de 0-2 binnen. Wanneer Ferre zich doorzet op rechts en de bal voor doel brengt, kan Fille er in de kluts via de deklat 0-3 van maken. Pelle mikt nog een bal over het doel. Aan onze kant houden Louis, Sen, Ousmane en Stan voorlopig de boel helemaal gesloten. Een hoekschop is het gevaarlijkste wapenfeit van ‘den Driehoek’.
Ook in het tweede kwart vallen ze de tegenstander aan met hun eigen naam: met mooie ‘driehoekjes’ spelen ze de rood-zwarten helemaal uit verband. Dat leidt ook naar een verdubbeling van de score. Eerst trapt Fille nog naast en Ferre over doel, maar wanneer spits Pelle de bal krijgt op het middenveld met de rug naar de goal, draait hij knap en stuurt de vertrokken Fille weg. Alleen voor de keeper duwt hij zijn vierde door de benen van de keeper. De 0-5 is een pareltje van Milan: hij dribbelt verschillende tegenstanders op een hoopje richting de rechterflank, komt naar binnen en draait dan de bal in de verste winkelhaak! Die dribbel doet hij iets later nog eens over en bedient dan Fille die weeral kan scoren: 0-6. Tussendoor pakt Wout nog uit met een belangrijke redding.
Na de kantwissel gaat de coach een beetje experimenteren. Ousmane gaat in de spits lopen, Sen gaat de rechteraanval voor zijn rekening nemen. En hoe! Hij loopt zijn tegenstander vlot voorbij en verstuurt verschillende mooie voorzetten. Jammer genoeg kunnen Fille en Pelle twee keer net niet bij de bal. Na een weergaloze actie op links tussen Pelle en Fille kan die laatste de bal via paal en keeper in doel verwerken: 0-7. In omgekeerde volgorde valt de 0-8: Fille zet zijn maatje Pelle voor doel en pats, boem, binnen! Stan en Ferre houden achteraan de boel gesloten, waardoor Louis nu, zoals vooraf afgesproken, een rijtje hoger kan gaan spelen.
Na weer een mooie actie van Sen kan Louis simpelweg de 0-9 scoren bij het begin van het laatste kwartiertje. Dit toffe ploegje krijgt ondertussen schijnbaar een beetje medelijden met de thuisploeg en haalt de voet van het gaspedaal. Driehoek, met echt wel enkele goede voetballers op het veld, scoort de aansluitingstreffer. Milan verschalkt zijn eigen doelman nog en ook een afstandsschot gaat nog binnen. Zo eindigt deze match op een mooie 3-9-overwinning.
Het verorberen van een chips of croque monsieur en het slurpen aan een AA of Aquarius is dan het laatste wapenfeit. Voor de mama’s en papa’s is er dan natuurlijk een… koffie of thee. Dat laatste is natuurlijk verrassend, maar net daarom misschien ook wel eens het vermelden waard.
Nu ik dit boek weer heb gelezen, kan ik het klasseren in mijn kast. Mogelijk moet ik eerst nog wat herschikken, maar het wordt toch weer bijgehouden in mijn lijst.
Bedankt voor het luisteren. Zijn er nog vragen?
Groeten
Tim
- Gegevens
- Hits: 109
Zaterdagochtend, rond een uur of 11. In de catacomben van het stadion van Wildert giert de spanning door de kelen van onze jonge gladiatoren. “Is het echt waar?” “Komt hij echt vandaag?” Nee, beste lezer, het gaat hier niet over de Kerstman, Sinterklaas of Jean-Marie Pfaff; vandaag komt er een interim-reporter verslag brengen van deze burenstrijd. Gelukkig weet de trainersstaff de gedachten van onze jonge spelers tijdig terug te brengen tot de wedstrijd van vandaag.
Trainer Dirk kan over 9 fitte spelers beschikken: Wout (als keeper), Mathias, Ousmane, Stan, Fille, Louis, Bent, Sen en Milan zullen, in verschillende opstellingen, Essen partij geven. Ties en Ferre waren helaas afwezig, net als Pelle (nvdr: als excuus voor het writer’s block van vader Rob?).
Ook de supporters zijn weer van de partij, al zijn die van de tegenstrever net iets talrijker bij het begin van de wedstrijd, en palmen zij de staantribune in. Gelukkig zullen onze supporters later nog binnenstromen…
Eens de scheidsrechter de wedstrijd op gang fluit, is er van zenuwen helemaal geen sprake meer en gaan onze spelers furieus van start: na het eerste kwartje staat het al 5-0, na goals van Fille, Louis (2x), Milan en Bent. Vooral de derde goal (mooie uittrap van keeper Wout die via een paar stations verlengd wordt) toont de patronen waar de technische staf op traint. Onze supporters wisselen ondertussen veelbetekende blikken uit: “als ze zo blijven doorgaan…”
Onder het motto “Better een goede buur dan een verre vriend” halen onze jongens in het tweede kwart de voet van het gaspedaal: “slechts” 7-0 na een half uur voetbal (goals van Fille en Louis, maar vooral de assist van Sen voor de 6-0 wordt heel enthousiast gevierd).
Aangetrokken door het success van de eerste helft, druppelen er gestaag nieuwe Wildert-supporters binnen (allen in lange broek!), maar dit kan onze jongens helaas maar matig inspireren: na de 8-0 (van Louis) wordt keeper Wout voor het eerst echt op de proef gesteld. Zijn laconieke reactie direct na deze redding spreekt boekdelen over het (terechte) vertrouwen van onze keeper: “Ik doe gewoon wat ik moet doen”. Voorlopig is dat (samen met het goed verdedigend werk van Mathias, Stan, Ousmane en de anderen) voldoende voor een clean sheet, maar het is duidelijk dat de match aan het kantelen is: Essen is feller in de duels, en keeper Wout moet zelfs rekenen op het doelhout om zijn netten schoon te houden.
Het laatste kwart begint met de 9-0 van Fille, maar daarna kan Essen toch de verdiende eerredder scoren na een mooie corner. “Kunnen wij ook”, denken onze jongens en meteen daarna scoort ook Louis op corner: 10-1. Dit wakkert opnieuw het vuur in onze spelers aan, en in een mum van tijd staat het 14-1 (na goals van Bent, Fille (2x) en de opnieuw Louis). Het laatste woord is voor Essen, dat het laatste lege plekje op het notitieblad van uw reporter opvult door de 14-2 te scoren, wat ook meteen de eindstand is.
Supporters en spelers duiken hierna tevreden de kantine in, nagenietend van de mooie acties, de vele goals en de goede inzet. Trainer Dirk zag dat het goed was, en denkt al na over hoe het de volgende keer nog beter kan. Uw interim-reporter hoopt dan weer dat hij de pen opnieuw aan de vaste reporter kan doorgeven…
Yves Lambelin
- Gegevens
- Hits: 116
