Met nog twee wedstrijden op het programma zijn onze jongens vastberaden om aan die majestueuze reeks nog een positief vervolg te breien. Volgende week wacht nog een klepper tegen Loenhout, vandaag staat de Brasschaatse Driehoek ingeroosterd. De bezoekers laten niets aan het toeval over en sturen (een deel van) hun selectie in de week voor deze match op afzondering (lees: bosklassen). Dat blijkt echter niet de ideale voorbereiding, want verschillende spelers haken ziek af voor de wedstrijd tegen het sterrenteam van KSV Wildert. Met slechts 7 spelers vat de tegenpartij de wedstrijd aan.
Bij ons zijn (op gekwetste Bent na) alle spelers disponibel. In het eerste kwart blijkt het verschil al meteen (te) groot. Een hoekschop van Sen wordt door een Driehoeks been in eigen doel verwerkt: 1-0. Dat zorgt meteen voor de nodige schwung. De 2-0 wordt door Louis rustig afgewerkt alleen voor de keeper, nadat Milan hem met een gemeten pass voor doel zet. De bezoekers komen toch eens opzetten, maar achteraan hebben we onze vaste mannen Mathias, Ousmane, Sen en Stan met de over-mijn-lijk-ethos. Na een corner breken we snel uit. Op de counter kan Pelle de diep gelopen Fille bedienen. Van heel ver trapt hij de bal al voorbij de uitgekomen keeper: 3-0. Wanneer Ousmane dan een actie opzet, lijkt deze vast te lopen, maar bij Driehoek loopt het vierkant. Goed stoorwerk van Fille levert hem ook zijn tweede doelpunt op: 4-0. Nog voor het eerste fluitsignaal gaat ook de 5-0 nog tegen de netten. Pelle trapt op de keeper, maar Fille is goed gevolgd om binnen te tikken.
Tijdens de pauze volgt overleg tussen de coaches van beide ploegen. Om van de match toch nog een beetje een match te maken, wordt beslist één speler uit te lenen aan de tegenpartij. Ferre is bereid om eens tégen zijn ploegmaten te spelen: “Dan kan ik ook nog eens verliezen.” Het duel Ferre-Stan is er eentje om duimen en vingers van af te likken. Wanneer Ferre de bal diep vraagt aan zijn nieuwe ploegmaten, antwoordt Stan met “Niks te diep.” En het moet gezegd: de partij is terug meer in evenwicht. Onze jongens drukken niet door en vinden het op zich ook wel raar om een ploegmaat in het rood te zien staan. Driehoek treft eerst de lat en aan de overkant doet Milan hetzelfde. Een schotje van Sen gaat naast en Louis schiet te overhaast van heel ver. Veel meer valt er niet te noteren.
Aan Ferre wordt duidelijk gemaakt dat hij écht zijn best mag doen en zelfs mag scoren. Hij heeft het begrepen en pakt meteen uit met een goede actie, maar zijn schot gaat naast het doel van Wout. Aan de overzijde gaat Pelle alleen op de keeper af, met wat zolenwerk wil hij de keeper dribbelen, maar hij verslikt zich in de actie. En dan gebeurt het onvermijdelijke: een Wilderts doelpunt voor Driehoek: Ferre trapt de bal voorbij Wout. Met een afgeweken bal pikt ook Pelle zijn goaltje mee: 6-1. Een goede redding van de bezoekende doelman belet Louis om zijn tweede van de ochtend te maken. Op het einde van het derde kwart blesseert een Driehoekse speler zich en hij kan niet verder. Wanneer Stan hoort dat Ferre een extra bonnetje krijgt omdat hij met de tegenpartij meespeelt, is hij ook bereid om nog een kwartiertje in het rood te spelen.
Met spits Stan en flank Ferre is het aanvallende compartiment van Driehoek nu wel heel Wilderts gekleurd. Het is ook Stan die op geheel eigen Stans wijze wroet en wringt om te kunnen scoren, maar hij heeft pech in de afwerking. Voor onze eigen jongens is de partij allang veranderd in een oefenmatch. Er wordt meer gelachen en gepraat met Stan en Ferre, dan dat er vandaag mooie één-tweetjes op de mat worden gelegd. In een carambole (opdracht van Glenn om dit woord in het verslag te verwerken) kan Fille wat eerst bij Louis en Pelle niet lukt: de 7-1 scoren. Dat is ook meteen de eindstand.
Geen frivool, fraai en fijn voetbal vandaag, wel efficiënt en adequaat in de afwerking. Niet meer, niet minder. Een eindeseizoenswedstrijd die toch ook weer overtuigend werd gewonnen! Nog eentje!
Groeten
Tim
