De laatste wedstrijd van het seizoen is geenszins een eindeseizoensmatchke dat er niet meer toe doet. Op de allerlaatste speeldag staat dé clash tussen ons U11-team en de rood-witten uit Loenhout op het menu. Uit de heenwedstrijd herinneren we ons de meerdere keren dat we achter kwamen en toch uiteindelijk nog de overwinning binnenhaalden. Het belooft een spannende wedstrijd te worden, te meer omdat onze jongens hun schitterende tweede seizoenshelft in schoonheid willen afronden. De supporters zijn massaal op post. Ongezien! Zelfs Ties en Boris komen hun ex-ploegmakkers aanmoedigen en stimuleren ons met diabolotrucjes langs de zijlijn! Mascotte Simon is er uiteraard bij en een U10- en U13-delegatie volgt ook een deel van de wedstrijd; Het WK Snooker lijkt beide ploegen te inspireren…
Onze jongens zijn allemaal op post voor deze laatste wedstrijd, zelfs Louis die dinsdag nog in een rolstoel naar school ging. Heel de week heeft hij ijs gelegd om zich klaar te stomen voor deze match. Een in-off is de start van een doelpuntenfestival. Pelle kan de bal doorsteken naar Fille die rustig de 1-0 op het bord zet. De bezoekers zijn niet bang om af en toe een foul te maken en onze toppers gaan de duels een beetje uit de weg. Dat zorgt ervoor dat we nogal knullig een double tegen krijgen. Zo laten we Loenhout in de wedstrijd komen en staan we plots een frame achter: 1-2. Fille, Pelle en Bent leggen een mooie actie op het laken, maar Bent zijn schot is eerder een kiss en kan de keeper niet verrassen. Hoge druk van Pelle zorgt voor een volgend shot maar hij kan de bal ook niet potten.
Na een korte pauze worden de koppen bij elkaar gestoken. Bij Mathias verschijnen de eerste tranen nadat hij schijnbaar een screwshot heeft raak gekregen. Onze jongens proberen met een safety shot of een shot to nothing de bal veilig te spelen, maar ze spelen een beetje Chinese snooker. Ze vergeten hun tiki-taka en touching balls en spelen te persoonlijk. Bij de tegenpartij lijkt nu elk shot binnen te gaan. Het gaat nu snel en plots staan we 5 frames achter (1-6). Louis en Milan worden overmand door emoties. Hopelijk hebben we nu de one-four-seven gehad en kunnen we ons terug knokken. Wanneer een hoekschop van Fille blijft hangen, kan Milan er op een knappe manier zijn linker tegenzetten. We halen terug een frame in en dat moet ons moed geven: 2-6. De marker polst even bij de referee of hij ook 2-6 als tussenstand heeft want het ging even snel.
Mentaal oplapwerk tijdens de pauze. In het derde deel van de wedstrijd moeten we uit de duels spelen. De tegenstanders zijn groter en sterker en zoeken het fysieke spel op. De referee voelt dat het een echte kampioenenmatch is en ook de supporters genieten. De 2-6 geeft de players kracht en lef om door te gaan. Bij de supporters weerklinkt “Wildert - klap klap klap” en we gaan er stilaan terug in geloven. We gaan terug voetballen, zoeken de combinaties en durven ook al eens voor een foul gaan. Milan en Louis combineren, maar Fille kan net niet potten. De volgende combinatie is van Pelle en Fille, maar via de cushion gaat de bal buiten. Wanneer een bal wordt weggewerkt, belandt deze voor de voet van Fille die van ver buiten de D de bal met de nodige topspin heerlijk over de keeper speelt als in een swerve: 3-6. Nadat we eerst nog een frame te makkelijk weggeven, krijgt Milan een free ball die hij tot aan de tweede paal krijgt. In het pack kan Louis met een fluke de 4-7 scoren. Wanneer we hoog druk zetten, kan de tegenpartij van achter de baulk vertrekken en ook afwerken. Gelukkig kan Wout ons daarna meerdere keren in de wedstrijd houden. Hij staat er echt in zijn D en kan met de nodige reflexen toch een zwaardere achterstand vermijden. Richting het einde van het derde deel pakt Louis nog uit met een mooie backspin en we sluipen dichter: 5-8. Milan probeert een schot van ver, maar dit gaat rakelings naast. Na een goede kick van Bent dwarrelt de bal al in doel maar Louis wil zeker zijn (of zijn statistieken aanscherpen?) en pot de bal. We staan nu nog maar twee frames achter: 6-8! Wat kan hier nog?
De spanning is te snijden. De tegenstander voelt de druk en het wordt hard tegen onzacht nu. Stan beukt er op los, Ousmane gaat de grootste tegenstander in zijn broekzak steken, Sen maakt gebruik van zijn loopvermogen en Ferre en Mathias duwen met al hun spierballen die ze hebben, maar het is nodig. Opnieuw zetten de supporters gezangen in en de spelers zingen zelfs mee, alsof het een volleybalwedstrijd is. Vergeten ze even dat ze aan een partij snooker bezig zijn?
Met de nodige pace treft Bent meteen de keeper in dat laatste deel. Na de volgende snelle actie van Bent kan Pelle toch ook weer een bal potten vandaag. We staan zowaar op één frame van een gelijkspel: 7-8. Een spider, een rest, een swan neck of desnoods een foul: achteraan wordt nu alles (en dat mag je letterlijk nemen) in de strijd gegooid om extra tegendoelpunten te vermijden. De tijd dringt en het is nu alles of niets. We moeten nu hoog druk zetten om die gelijkmaker te potten, maar in het absolute slot zijn het toch de bezoekers die het 9e en beslissende frame binnen halen.
Zo eindigt deze heerlijke wedstrijd op een jammerlijk 7-9-verlies. Mascotte Simon zit in zak en as en toch zijn we er zeker van: wíj zijn de wereldkampioen! Schijnbaar liet Loenhout toch nog ergens punten liggen (een gelijkspel?) en dat deden onze jongens niet. Enkel vandaag moesten we onze meerdere herkennen. Misschien pleit ik als journalist wel schuldig? Via de verslagen op onze website had de tegenstander zijn huiswerk goed gemaakt én waren ze extra gemotiveerd om onze zegereeks een halt toe te roepen. Vandaag hebben we het in het tweede deel van de wedstrijd afgegeven: te weinig gevoetbald, te weinig communicatie en te weinig duelkracht. De veerkracht die we toonden om er toch terug een wedstrijd van te maken, was bewonderenswaardig en mogelijk een goede voorbode voor volgend seizoen. De supporters waren hoorbaar tot ín de kantine (en ja, we speelden op het veldje vooraan), de viering na de wedstrijd was niet meer dan terecht. Met deze wedstrijd sluiten we het seizoen af. Proficiat aan alle spelers. Merci aan Dirk en Veerle. Bedankt aan alle trouwe supporters en bedankt om telkens zo trouw mijn soms (te?) uitgebreide verslagen te lezen. Tot in den draai.
TVT
