Music Maestro
Met de radio op de achtergrond wordt dit verslag geschreven. Regelmatig passeert een overzicht van de voorbije 10 nummers die –gek genoeg– vaak passen bij de U10-wedstrijd thuis tegen Mariaburg.
Oscar and the wolf begint met Warrior. Onze 9 strijders Louîz, Mats, Matthias, Vince, Lander, Stef, Noah, Alexander en Gus zijn er klaar voor. Ze weten dat Mariaburg een voetballende dribbelploeg is, maar dan passeert in het overzicht ook I’m Good(David Guetta) en Adrenaline (Kris Kross Amsterdam). Ja hoor, ook onze mannen hebben een sterke ploeg én zijn er klaar voor.
Onze mannen starten heel sterk. Ze willen voetballen, durven de combinaties opzoeken en dat resulteert ook redelijk snel in de 1-0. Gus trapt eerst met links op de paal, maar de bal belandt voor de voet van Alexander. Hij trapt eerst met rechts op de keeper, maar in de herneming kan hij toch met links de bal tegen de netten trappen. Ook de volgende kansen (of kansjes) zijn voor onze jongens: een schot van Stef gaat voorlangs, een trap van Vince wijkt nog net af op een blauw-witte voet. Aan onze kant speelt Louîz zoals gebruikelijk hoog mee. Wanneer hij naast de bal zit, is het even schrikken, maar Mariaburg trapt naast. Verder houden Matthias en Mats achteraan alles dicht. Vince en Lander lopen en werken zich kapot op het middenveld. Iets later valt toch de 1-1 na een mooi uitgevoetbalde actie van de bezoekers. Wij krijgen nog één kansje voor de eerste pauze, maar Gus geraakt in twee keer niet voorbij de keeper.
Het tweede kwartje linken we aan Slapeloosheid van Susan & Freek. Onze U10-toppers liggen onder en komen overal een stapje te laat. De kansen stapelen zich dan ook op voor Mariaburg. Louîz is meermaals de redder in nood om ons in de wedstrijd te houden. Jammer genoeg laat Taylor Swift dan Anti-hero weerklinken. Hij komt ver uit zijn doel, maar kan de bal net niet voldoende raken, waardoor de beste speler van de bezoekers de 1-2 van ver in doel kan trappen. Gewoon pech. Verder is het knokken en (achter de bal) lopen in deel twee.
Het is de eerste keer dat vele spelers richting de coaches gaan tijdens de pauze met de vraag of zij even mogen rusten. Zwaartekracht (Regi & Emma Heesters) wordt even vertaald naar ’t is zwaar en we hebben al veel krachten verspeeld. Maar People help the people is het motto van de U10 en vol goesting vatten ze het derde kwartje aan.
Daarin gaat het jammer genoeg helemaal mis. De bezoekers kunnen drie keer scoren en wij kunnen er weinig tegenover zetten. Gelukkig kan Louîz regelmatig nog erger voorkomen met enkele goede reddingen. Noah mist een kansje. De papa gaat naar eigen zeggen samen met hem nu oefenen op het stiften…
The Starlings zingen nu Rollercoaster. Dat is het ook wel een beetje vandaag. Het eerste kwartje was van ons en dan liggen we een half uurtje echt onder. In het laatste deel van de wedstrijd knokken we nog terug. Onze warriors creëren terug enkele kansen, maar het wil vandaag niet lukken voor o.a. Mats, Alexander en Gus. Dat Camille zingt van Geen tranen meer over is ook wel even toepasselijk. Dat de bezoekers nog de 1-6 scoren is bijzaak zeker? De scheids, weer sterk en kordaat (maar Stiekem (Maan & Goldband) toch even ondermijnd door een eigen speler) laat zoals Tiësto rond 10:35 het verlossende signaal weerklinken. Gelukkig halen onze jongens Pommelien Thijs-gewijs het Zilver binnen vandaag! Veel geleerd in doorzettingsvermogen en veerkracht. Op naar volgende week, jongens. Het slotlied is voor Cian Ducrot: I’ll be waiting.
Groeten
Tim
