Een uiltje knappen was er niet bij
In de tweede wedstrijd van zaterdag nemen 10 spelers het op tegen de buren uit Horendonk, misschien wel beter gekend als Den Uil. Omdat de wedstrijd pas om 11u15 van start gaat, kunnen Joppe D.C., Litse, Twan, Lars D.R. en Lars H., Yassin, Emma, Steffie, Lenn en Daan vandaag iets langer een uiltje knappen. Met Joppe in de goal en Litse en Twan achteraan zit er een stevig slot op de deur. Er schuilt echter een addertje onder het gras. Litse wil te mooi uitvoetballen, verliest de bal en Joppe is kansloos: 0-1. Er is echter nog geen vuiltje aan de lucht: we gaan gewoon leuk verder met uitvoetballen en proberen de combinaties te zoeken. Jammer genoeg valt niet veel later de 0-2. Aan de overkant kunnen Daan en Lenn ondanks hun harde werk niet tot een kans komen. Nadat Joppe een schot uit zijn doel ranselt, staat het huilen hem nader dan het lachen. Hij heeft immers zijn vinger bezeerd en moet worden vervangen in doel. Litse neemt over.
Benny maakt een nieuw tactisch plan en na de nodige bemoedigende woorden meent elk zijn uil een valk te zijn. Het tweede kwart start met een mooie combinatie. Van Steffie naar Emma naar Daan en zo tot bij Yassin die net niet hard genoeg kan uithalen. Lars H. draait daarna zo knap als een uil zijn hoofd kan draaien, maar zijn schot gaat nipt naast. De bezoekers scoren wel aan 100% en zo gaat de 0-3 onhoudbaar binnen. Na een hoekschop kan doelman Litse eerst nog de bal ontzetten, maar de rebound gaat toch binnen: 0-4.
Nog steeds blijven onze U10-toppers vol overgave spelen. In het derde kwart zien we opnieuw hardwerkende spelers. Lenn, Lars D.R., Twan… ze lopen de longen uit hun lijf om de nodige kansen bij elkaar te voetballen. Het is niet dat ze uilen naar Athene dragen hoor. Hun werk wordt wel degelijk beloond. Twan voetbalt knap uit richting Emma, die op haar beurt Lars D.R. vindt. Zijn schot gaat tegen de paal, maar Daan is goed gevolgd en kan de aansluitingstreffer tegen de netten trappen: 1-4. Aan onze kant is Litse even de uil: een zeer zacht schot kan hij makkelijk wegtrappen, maar hij blijft naar eigen zeggen met zijn voet in het gras steken, waardoor de bal nog knullig binnenrolt. We gaan echter geen krokodillentranen huilen hoor. Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen! Leuk om te zien dat de sfeer ten allen tijde goed blijft.
In het laatste deeltje speelt Margriet Hermans (in navolging van het verslag tegen Mariaburg) de plaat ‘lekker blijven hangen’. Na een corner blijft de bal ergens voor onze goal hangen en onze spelers denken ‘moeten is dwang en huilen is kindergezang’. Bijgevolg blijft de bal liggen en kan een Horendonkse speler de 1-6 scoren. De 1-7 komt er nog op de counter nadat wij vol voor onze tweede treffer willen gaan… Ach, die uitslag is bijzaak.
Het resultaat laat dan precies wel vermoeden dat het huilen met de pet op was, maar dat was het allerminst. Het was niets dan wonden en builen zoeken, vechten en strijden dus, inzet tonen en er blijven voor gaan en zelfs steeds met een lach op het gezicht. Een uiltje knappen was er niet bij. Oprecht fijn om te zien! En iedere uil is ooit een uilskuiken geweest… die overwinningen komen er binnenkort zeker aan!
Groeten
Tim
